oleh: Hassan Mohamed*
Semasa berada di dalam perjumpaan Malaysia Student Association(MSA), seorang sahabat saya masuk dengan berpakaian lawa tetapi bermuka masam. Dengan nada tidak berpuas hati, dia berkata,
" Bengang betul masa pegi jamuan journalist tadi, rata-rata speakernya cuba nak condemn agama-agama lain."
"Habis semua agama nak dikutuknya, dan yang peliknya, tetamu-tetamu lain tepuk macam memberi sokongan."
Dia tambah, "Nasib baik aku terus keluar bila dia nak sentuh Islam." " Tak tahan duduk lama-lama!"
Begitulah lebih kurang apa yang dikatakan oleh sahabat saya (setelah diterjemahkan ke Bahasa Melayu) yang sebenarnya baru saja lari dari jamuan makan malam bersama 'journalist science' yang lain. Dia cerita kepada kami yang ada dalam meeting hari itu, yang kawan-kawan journalist science-nya ramai yg berfahaman Atheist; tidak percaya kepada Tuhan. Memang tak dinafikan, tempat saya ini (MIT, Amerika Syarikat), memang ramai saja yang tidak percaya Tuhan. Meraka berpegang lebih kepada fakta atau teori nyata yang telah dibuktikan kesahihannya melalui eksperimen dan kajian.
Itulah yang menyebabkan saya terfikir, adakah Sains ini mebawa kepada ajaran Atheist? Bagi menilai soalan ini, mari kita pergi balik ke zaman para saintis dahulukala. Ambil satu contoh saintis termahsyur Albert Einstein, tokoh relativity yang terkenal. Einstein satu masa berkata,
"I see a pattern, but my imagination cannot picture the maker of that pattern. I see a clock, but I cannot envision the clockmaker. The human mind is unable to conceive of the four dimensions, so how can it conceive of a God, before whom a thousand years and a thousand dimensions are as one?" (The Expanded Quotable Einstein, Princeton University Press, 2000 p. 208). (dipetik daripada www.spaceandmotion.com)
Kata-kata beliau seolah-olah memaparkan yang beliau susah untuk menerima dan mempercayai konsep ketuhanan. Walaupun ada satu ketika beliau pernah menafikan kesamaanya dengan Atheist, saya masih berasa beliau adalah sama seperti Atheist yang lain kerana pokok utamanya ialah beliau tidak berjaya memahami konsep ketuhanan.
Namun begitu, masih ada para saintis yang berpegang dengan kepercayaan pada Tuhan. Contohnya Johannes Kepler, seorang ahli astronomi, matematik, dan astrology German yang telah meperkenalkan "law of planetary motion". Semasa sedang pening memikirkan masalah pergerakan planet (planetry motion), beliau selalu beranggapan yang alam semesta yang teratur ini sentiasa dicipta oleh Satu Kuasa atau Suata Pencipta. Beliau mengutarakan hujah yang mana beliau merasakan alam semesta ini tidak mustahil untuk terjadi dengan sendirinya secara tiba-tiba kerana alam ini berfungsi dengan satu pattern yang cukup indah dan logik yang memerlukan Kebijaksanaan Pencipta. Dengan cara pemikiran inilah yang membuatkan beliau berjaya menyelesaikan teka-teki 'planetary motion'. (Sumber daripada 21 Great Scientists)
Ada banyak lagi contoh saintis yang berpegang kepada kewujudan Tuhan dan yang tidak percaya kepada Tuhan. Boleh dikatakan jumlah bilangan mereka adalah lebih kurang sama, hampir sama kebarangkaliannya. Jadi , adakah Sains yang harus dipersalahkan jika sesorang itu tidak mempercayai Tuhan? Timbul lagi soalan lain kan..kompleks juga sebenarnya perbincangan ini.
Bagi saya, apa yang membuatkan mereka ini boleh terima Tuhan atau tidak, masih terpaut pada pembolehubah-pembolehubah (faktor-faktor) yang lain. Contohnya ialah bagaimana cara penerimaan mereka kepada Sains , sikap mereka kepada penemuan-penemuan Sains, masyarakat persekitaran, latar belakang, dan lain-lain lagi yang InsyaAllah saya akan cuba huraikan dengan lebih terperinci, ringkas dan padat dalam entri yang lain. Apa pandangan anda??
Hassan Mohamed merupakan pelajar kejeruteraan mekanikal di salah satu universiti terbaik di dunia; Massachusetts Institute of Technology(MIT), USA. Berhajat melanjutkan pelajaran ke Masdar Institute of Science and Technology , Dubai. Menulis di blog beliau, hassan-im.blogspot.com
